به نقل از «ناطقان»

علائم ابتلا به سرطان رکتوم

تاریخ انتشار: ۵ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۰۵۹۴۴

به بخش انتهایی روده بزرگ در نزدیکی مقعد رکتوم می­گویند. در این بخش ممکن است تومور‌هایی ایجاد شود که آن­ها را پولیپ رکتوم می­نامند. ناطقان: به بخش انتهایی روده بزرگ در نزدیکی مقعد رکتوم می‌گویند. در این بخش ممکن است تومور‌هایی ایجاد شود که آن‌ها را پولیپ رکتوم می‌نامند. پولیپ رکتوم در حقیقت سرطان رکتوم است که از شایع‌ترین سرطان‌ها بوده و معمولا خوش خیم است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پولیپ رکتوم چیست؟

به بخش انتهایی روده بزرگ در نزدیکی مقعد رکتوم می­گویند. در این بخش ممکن است تومور‌هایی ایجاد شود که آن­ها را پولیپ رکتوم می­نامند. پولیپ رکتوم در حقیقت سرطان رکتوم است که از شایع­ترین سرطان­ها بوده و معمولا خوش­خیم است. این بیماری با استفاده از لیزر درمان میشود. بیماری‌های دیگری که با لیزر درمانی رفع می‌شوند، عبارتند از:

درمان بواسیر: بواسیر یکی از بیماری‌های رایج دنیای امروز است که بسیاری از افراد را آزار می‌دهد. درمان‌های اولیه بواسیر بصورت خانگی و دارویی است، اما اگر مشکل رفع نشد نیاز به اقدامات بعدی است. در گذشته با استفاده از جراحی سنتی و برش ناحیه دچار ضایعه مشکل برطرف می‌شد، اما امروزه لیزر درمانی، روند درمان را بسیار راحت‌تر کرده است.

درمان شقاق: شقاق از جمله بیماری‌های مقعدی است که بسیار آزار دهنده است و جراحی آن به روش سنتی سخت و دردناک است، اما با لیزر درمانی به راحتی و تنها در یک جلسه درمان خواهد شد.

درمان فیستول: در گذشته برای درمان فیستول، یا کل کانال را تخلیه می‌کردند که سه چهار روز زمان نیاز داشت و احتمال بازگشت دوباره و عفونت وجود داشت و یا این که کانال را به طور کامل با چاقوی جراحی برش می‌زدند، اما با روی کار آمدن لیزر درمانی همه چیز راحت و بی دردسر شد؛ امروزه، فیستول را بدون خونریزی و با کمترین درد و تنها در یک جلسه با لیزر درمانی رفع می‌کنند.

درمان آبسه مقعدی: مطمئن‌ترین راه برای درمان آبسه مقعدی، لیزر درمانی است، زیرا احتمال بازگشت بیماری را به شدت کاهش می‌دهد و آکنه به فیستول تبدیل نخواهد شد.

علائم ابتلا به پولیپ رکتوم

از جمله علائم ابتلا به پولیپ رکتوم، خونریزی از مقعد است. البته خونریزی از مقعد به دلایل متعددی می­تواند رخ دهد. بواسیر، شقاق مقعدی، آبسه مقعدی و فیستول می­توانند باعث خونریزی از مقعد شوند؛ بنابراین لازم است تا بررسی وضعیت بیمار به درستی صورت گیرد تا تشخیص دقیق داده شود. کم خونی، کاهش اندازه مدفوع، دل­پیچه و تغییر در اجابت مزاج (اسهال یا یبوست مکرر) از دیگر علائم تشخیصی پولیپ رکتوم هستند.

پولیپ­های رکتوم اغلب خوش­خیم هستند، اما در درازمدت می­توانند منجر به بروز سرطان روده شوند؛ بنابراین به محض تشخیص این پولیپ­ها یا تومور‌های خوش­خیم اطراف مقعد، لازم است جهت درمان آن­ها اقدام نمود.

علل ایجاد پولیپ رکتوم

با افزایش سن احتمال بروز سرطان روده و پولیپ رکتوم زیاد می­شود به طوری که در آمریکا حدود ۵۰ درصد از افراد بالای ۷۰ سال به سرطان روده دچار می­شوند؛ بنابراین لازم است افراد بالای ۵۰ سال حداقل سالی دو بار آزمایش مدفوع بدهند تا وجود یا عدم وجود خون مخفی در مدفوع مشخص شود.

پولیپ رکتوم هم مانند دیگر ضایعات مقعدی (مثل بواسیر، فیستول و شقاق) وابستگی زیادی به رژیم غذایی دارد چرا که اختلال در دستگاه گوارش ممکن است از عوامل ایجاد سرطان­های دستگاه گوارش باشد، البته این موضوع هنوز ثابت نشده است، اما مسلما شیوه زندگی و نوع غذا‌های مصرفی ما بی­ تأثیر نیستند.

کاهش مصرف سبزیجات، مواد حاوی فیبر و افزایش مصرف غذا‌های چرب، شیرین و سنگین به ویژه فست فود‌ها و مواد دارای نگهدارنده، سیگار کشیدن و بیماری­های التهابی از مهم­ترین علائم ایجاد یا تشدید پولیپ رکتوم هستند.

ابتلا به پولیپ رکتوم و سرطان­های روده ممکن است به علت عوامل ژنتیکی نیز باشد، افرادی که در خانواده خود سابقه ابتلا به سرطان­های روده از جمله پولیپ بدخیم رکتوم را دارند بهتر است سالی سه بار مدفوع خود را چک کنند. حدود ۱۵ درصد از سرطان­های پولیپ سرمنشاء ژنتیکی دارند.

تشخیص پولیپ رکتوم:

مهم­ترین روش تشخیص پولیپ رکتوم، کولونوسکوپی است. در کولونوسکوپی تمامی پولیپ­ها به راحتی تشخیص داده می­شوند. از دیگر روش­های رایجِ تشخیص پولیپ رکتوم می­توان رادیوگرافی با باریم، سی تی اسکن و سیگموئیدوسکوپی را نام برد. آزمایش مدفوع هم جهت تشخیص خون مخفی در مدفوع لازم است که سه بار باید تکرار شود. کم­خونی، کاهش وزن سریع، خستگی و تنگی نفس هم می­تواند از علائم همراه با پولیپ رکتوم باشد. بسیاری از پولیپ­های رکتوم دستگاه گوارش بدون علامت هستند و ممکن است در عکسبرداری یا سونوگرافی و سی تی اسکن به صورت اتفاقی تشخیص داده شوند.

درمان پولیپ رکتوم

برداشتن پولیپ­ها حین کولونوسکوپی: هر چه پولیپ زودتر درمان شود، خطر آن کمتر خواهد بود. اولین راه درمان پولیپ، برداشتن پولیپ­ها حین کولونوسکوپی است. کولونوسکوپی پولیپ­ها را تشخیص می­دهد و هم­زمان امکان برداشت پولیپ­ها را از راست روده و رکتوم فراهم می­کند.

برداشتن پولیپ با جراحی: اگر با کولونوسکوپی امکان درمان پولیپ رکتوم وجود نداشته باشد، مثلا پولیپ­ها در نواحی خاص یا بسیار بزرگ باشند باید از جراحی برای برداشتن آن­ها استفاده کرد. با استفاده از جراحی می­توان، تمام پولیپ‌های روده را برداشت و از ابتلای فرد به سرطان پیشگیری کرد. البته احتمال بازگشت بیماری تا ۳۰ درصد وجود دارد بنابراین لازم است بیمار هر سه چهار سال یک بار معاینه و بررسی شود و سالی دو تا سه بار آزمایش مدفوع بدهد.

معمولا برداشتن پولیپ روده عملی آسان و سرپایی است بنابراین نباید زیاد نگران بود.

لاپاراسکوپی: در لاپاراسکوپی ابتدا برشی بسیار کوچک و نازک در شکم ایجاد می­شود. ابزار لاپاراسکوپی که نوعی لوله بسیار بلند و باریک است از طریق شکاف شکمی وارد کولون یا رکتوم می­گردد. ابزار دارای یک دوربین با رزولوشن بالاست که باعث می­شود جراح بتواند پولیپ­ها را ببیند و با دقت حذف کند.

شیمی درمانی و رادیوتراپی: درمان­های برداشتن پولیپ و لاپاراسکوپی در مواردی انتخاب می­شود که پیشرفت بیماری زیاد باشد؛ در این مواقع، استفاده از شیمی درمانی و رادیو درمانی ضروری است.

به طور کلی سرطان روده و پولیپ رکتوم به راحتی قابل درمان هستند فقط کافی است به موقع تشخیص داده شده و تمام پولیپ‌ها حذف شوند.

البته همانطور که می­دانید پیشگیری بهتر از درمان است پس بهتر است با اصلاح الگوی تغذیه و زندگی و داشتن فعالیت کافی، احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ را کاهش دهیم، در واقع با تغییر شیوه زندگی می‌توان ۵۰ درصد احتمال ابتلا به سرطان روده را کاهش داد. منبع: باشگاه خبرنگاران برچسب ها: ابتلا ، سرطان ، رکتوم

منبع: ناطقان

کلیدواژه: ابتلا سرطان رکتوم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۰۵۹۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درمان جدید بیماری آلزایمر

آفتاب‌‌نیوز :

نتایج تحقیقات جدید نشان داده است که قرص معمولی دیابت به نام تیازولیدیندیون‌ها (TZDs) می‌تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهد.

این داروی درمان دیابت که به راحتی در دسترس است برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ تجویز و یک یا دو بار در روز مصرف می‌شود. آن‌ها مقاومت به انسولین را هدف قرار می‌دهند و هورمون را قادر می‌سازند تا کنترل گلوکز را بهبود بخشد.

در مطالعه‌ای که بر روی بیش از نیم میلیون بیمار انجام شد، احتمال ابتلا به آلزایمر در افرادی که این قرص‌ها را مصرف می‌کردند ۲۲ درصد کمتر بود.

دکتر جین ژو، سرپرست گروه تحقیق از دانشگاه آریزونا گفت: دیابت نوع ۲ با افزایش خطر ابتلا به زوال عقل ازجمله دو زیرگروه اصلی آن، بیماری آلزایمر و دمانس عروقی (VaD) مرتبط است.

هم دیابت و هم آلزایمر با گردش خون ضعیف ارتباط دارند و تیازولیدیندیون‌ها می‌توانند با کاهش کلسترول بد و کاهش فشار خون به مقابله با آن کمک کنند. این دارو جریان خون را افزایش می‌دهد تا اکسیژن بیشتری به مغز برسد که به کاهش علائم آلزایمر کمک می‌کند.

این مطالعه گسترده، سوابق سلامتی آمریکایی‌هایی را که بین ژانویه ۲۰۰۰ تا دسامبر ۲۰۱۹ مبتلا به دیابت نوع ۲ تشخیص داده شده بودند، ردیابی کرد. موارد آلزایمر و دمانس عروقی به ترتیب ۱۱ و ۵۷ درصد در میان افرادی که با آکتوس (Actos) یا آواندیا (Avandia) و تیازولیدیندیون‌ها دیگر درمان شدند در مقایسه با افراد تحت درمان با دارو‌هایی مانند متفورمین یا سولفونیل اوره کاهش یافت.

دکتر ژو اظهار کرد: بیماری‌های عروقی خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می‌دهند بنابراین کاهش تیازولیدیندیون‌ها در دمانس عروقی ممکن است پیشرفت آلزایمر را نیز کاهش دهد. برخی از مطالعات که تیازولیدیندیون‌ها را با دارونما یا مراقبت‌های استاندارد در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مقایسه می‌کنند، کاهش خطر ابتلا به آلزایمر را گزارش کرده‌اند.

تصور می‌شود که عوامل سبک زندگی مانند دیابت نوع ۲، نقش کلیدی در ایجاد آلزایمر دارند.

دکتر ژو توضیح داد: نتایج این مطالعه همچنین نشان داد که تیازولیدیندیون‌ها در بیماران دارای اضافه وزن یا چاق محافظت بیشتری دارند و ممکن است تیازولیدیندیون‌ها منجر به کاهش چاقی مرکزی عامل خطر شناخته شده برای زوال عقل شوند.

این امر امکان مقابله با زوال عقل را از طریق قرص‌های پیشگیرانه باز می‌کند، اگرچه همه دارو‌های دیابت کاهش خطر یکسانی نداشتند و مصرف‌کننده سولفونیل اوره ۱۲ درصد بیشتر از کسانی که متفورمین دریافت می‌کردند در معرض ابتلا به زوال عقل بودند.

دکتر ژو گفت: مطالعات آینده برای استفاده مجدد از دارو‌های ضد دیابت خوراکی برای پیشگیری از زوال عقل ممکن است اولویت‌بندی تیازولیدیندیون‌ها را در نظر بگیرد. مصرف‌کنندگان سولفونیل اوره می‌توانند در مقایسه با مصرف‌کنندگان متفورمین یا تیازولیدیندیون‌ها در معرض خطر بالای زوال عقل باشند بنابراین، نظارت منظم بر عملکرد‌های شناختی در این جمعیت مهم‌تر است.

مکمل سولفونیل اوره با متفورمین یا تیازولیدیندیون‌ها ممکن است تا حدی اثرات جانبی زوال عقل آن را جبران کند.

آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل بیش از ۹۲۰هزار نفر در بریتانیا را تحت تاثیر قرار می‌دهد و این رقم در دهه آینده به سرعت افزایش خواهد یافت. تمرکز بر این اقدامات پیشگیرانه که در حال حاضر وجود دارد می‌تواند تا حدودی مانع از ابتلای افراد به زوال عقل شود.

منبع: خبرگزاری ایسنا