به نقل از «ناطقان»

سندرمی که با سرطان پیوند خورده!

تاریخ انتشار: ۱۱ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۹۸۸۸۱۴

به عنوان یک اختلال ژنتیکی، سندرم لینچ زمانی رخ می دهد که فردی ژن تغییر یافته یا جهش یافته را به ارث ببرد. ناطقان: سندرم لینچ شرایطی ارثی است که خطر ابتلا به سرطان کولورکتال و دیگر انواع سرطان را پیش از 50 سالگی افزایش می دهد. این شرایط به نام سرطان کولورکتال غیر پولیپوز ارثی (HNPCC) نیز شناخته می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به نقل از "مدیکال نیوز تودی"، به گفته موسسه ملی سلامت آمریکا، سندرم لینچ مسئول 3 تا 5 درصد از موارد سرطان کولورکتال در این کشور است.

افراد مبتلا به سندرم لینچ در طول زندگی خود با خطر ابتلا به سرطان های زیر مواجه هستند:

- سرطان کولورکتال: 52 تا 82 درصد

- سرطان آندومتر: 25 تا 60 درصد

- سرطان معده: 6 تا 13 درصد

- سرطان تخمدان: 4 تا 12 درصد

همچنین، سندرم لینچ احتمال ابتلا به سرطان های زیر را افزایش می دهد:

- کبد

- کلیه

- مغز

- پوست

- کیسه صفرا

- روده کوچک

- دستگاه ادراری

سندرم لینچ شایع‌ترین سندرم سرطانی ارثی است که از هر 370 نفر، یک نفر را در کشورهای غربی تحت تاثیر قرار می دهد.
علائم و نشانه ها

افراد مبتلا به سندرم لینچ می توانند با توده های غیرسرطانی در روده بزرگ خود مواجه شوند. این توده های خوش خیم به نام پولیپ نیز شناخته می شوند.

افراد مبتلا به این شرایط ممکن است در سنین کمتر نسبت به افرادی که به آن مبتلا نیستند، رشد پولیپ ها را تجربه کنند. با این وجود، سندرم لینچ بر تعداد پولیپ هایی که در روده بزرگ شکل می گیرند، تاثیری ندارد.

سندرم لینچ می تواند به بروز علائم و عوارض دیگر از جمله موارد زیر منجر شود:

- درد معده

- یبوست

- خستگی

- خونریزی درون روده

- کاهش وزن ناخواسته

- کاهش توانایی جذب مواد مغذی از غذاها

- گلیوبلاستوما، نوعی تهاجمی از تومور مغزی
سندرمی که با سرطان پیوند خورده است!
دلایل و عوامل خطرآفرین

به عنوان یک اختلال ژنتیکی، سندرم لینچ زمانی رخ می دهد که فردی ژن تغییر یافته یا جهش یافته را به ارث ببرد.

ژن هایی که پژوهشگران با سندرم لینچ مرتبط می دانند شامل MLH1، MDH2، PMS2، و EPCAM می شوند. این ژن ها به اصلاح خطاها در دی‌ان‌ای که طی تقسیم سلولی رخ می دهد، کمک می کنند.

خطاها در دی‌ان‌ای می توانند موجب تشکیل سلول غیرعادی و رشد سلولی کنترل نشده شود که می تواند به سرطان منجر شود.

هر فردی دو کپی از هر ژن - یکی از مادر و یکی از پدر - را به ارث می برد. سندرم لینچ یک بیماری ارثی است یک الگوی اتوزومال غالب را دنبال می کند. این الگو به معنای آن است که افراد تنها با به ارث بردن یک کپی از ژن تغییر یافته به سندرم لینچ مبتلا می شوند.

اگرچه ابتلا به سندرم لینچ می تواند خطر ابتلا به برخی انواع سرطان را افزایش دهد، همه افراد مبتلا به این شرایط به سرطان مبتلا نخواهند شد.

افراد مبتلا به سندرم لینچ تنها زمانی به سرطان مبتلا می شوند که یک جهش ثانویه در ژن جهش نیافته رخ دهد. این در شرایطی است که جهش دوم تنها ژن های موجود در سلول های سرطانی را تحت تاثیر قرار می دهد.

عوامل زیر ممکن است به سندرم لینچ اشاره داشته باشند:

- ابتلا به سرطان کولورکتال یا آندومتر پیش از 50 سالگی

- ابتلا به دو یا تعداد بیشتری سرطان مرتبط با سندرم لینچ در هر سنی

- دارا بودن یک یا تعداد بیشتری خویشاوند مبتلا به یک سرطان سندرم لینچ

- دارا بودن یک یا تعداد بیشتری خویشاوند که یک جهش ژنتیکی مرتبط با سندرم لینچ در آنها تشخیص داده شده است
تشخیص و زمان مراجعه به پزشک

پزشک می تواند از طریق تجزیه و تحلیل دی‌ان‌ای برخورداری از یک جهش ژنتیکی که با سندرم لینچ مرتبط است را شناسایی کند.

پیش از انجام آزمایش ژنتیک، پزشک معمولا سابقه پزشکی فرد و خانوادی وی را برای احتمال ابتلا به سندرم لینچ بررسی می کند.

در صورت مواجهه با موارد زیر فرد باید به پزشک مراجعه کند:

- نگرانی درباره خطر سرطان کولورکتال یا دیگر سرطان های سندرم لینچ

- دارا بودن سابقه شخصی یا خانوادگی ابتلا به سرطان کولورکتال

- دارا بودن یک یا تعداد بیشتری خویشاوند مبتلا به سندرم لینچ

افراد مبتلا به سندرم لینچ می توانند برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این شرایط به یک مشاور ژنتیک مراجعه کنند.
عوارض

ابتلا به سرطان کولورکتال عارضه اصلی سندرم لینچ است.

با این وجود، افراد می توانند به پولیپ های غیر سرطانی روده بزرگ نیز مبتلا شوند. در صورت عدم درمان، پولیپ های روده بزرگ می توانند موجب علائم زیر شوند:

- درد معده

- یبوست یا اسهال

- تغییرات در رنگ و بافت مدفوع

- کم خونی

- خستگی
سندرمی که با سرطان پیوند خورده است!
گزینه های درمان

نوع درمان سندرم لینچ به نشانه های سرطان کولورکتال بستگی دارد.

افراد مبتلا به سندرم لینچ که به سرطان مبتلا نیستند، بهتر است مراجعه منظم برای انجام کولونوسکوپی و غربالگری سرطان را انجام دهند.

طی کولونوسکوپی پزشک شرایط روده بزرگ و رکتوم را در جستجوی نشانه های رشد سلولی غیرعادی بررسی می کند. اغلب این امکان وجود دارد که پولیپ های روده بزرگ طی این فرآیند خارج شوند.

برخی افراد ممکن است کولکتومی پیشگیرانه را انجام دهند که به برداشتن روده بزرگ پیش از بروز سرطان در این بخش گفته می شود.

برای افراد مبتلا به سندرم لینچ و سرطان روده بزرگ، روش های درمان زیر وجود دارند:

پولیپکتومی: یک عمل جراحی است که در آن پزشک پولیپ های سرطانی روده بزرگ را از بین می برد.

کولکتومی: یک عمل جراحی است که شامل برداشت تمام یا بخشی از روده بزرگ و همچنین هر غده لنفاوی تحت تاثیر قرار گرفته می شود.

ابلاسیون: یک عمل جراحی است که در آن پزشک از امواج فرکانس رادیویی، از جمله مایکروویو، برای تخریب تومورهای کوچک استفاده می کند.

جراحی کرایو: یک عمل جراحی است که شامل تزریق گاز سرد بر سطح یک تومور به منظور نابودی سلول های سرطانی می شود.

آمبولیزاسیون: تکنیکی است که در آن پزشک لوله ای نازک را وارد یک سرخرگ می کند تا جریان خون به یک تومور بزرگ را مسدود کند.
توصیه های غربالگری

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا انجام آزمایش ژنتیک برای هر فردی که اخیرا سرطان کولورکتال در وی تشخیص داده شده است، بدون در نظر گرفتن سن یا سابقه پزشکی خانوادگی، را توصیه کرده است. پزشکان از دو روش مختلف برای غربالگری تومورهای کولورکتال استفاده می کنند:

غربالگری ایمونوهیستوشیمی (IHC)

پزشکان از این روش برای شناسایی پروتئین های مفقود در نمونه های تومور استفاده می کنند. یک نمونه تومور که حاوی پروتئین های MSH2 و MSH6 نباشد تا حد زیادی به ابتلای فرد به سندرم لینچ اشاره دارد.

غربالگری بی ثباتی ریزماهواره ای (MSI)

یک ریزماهواره به بخشی از دی‌ان‌ای کپی شده گفته می شود که طول آن با بخش مشابه در دی‌ان‌ای اصلی متفاوت است.

این روش طول ریزماهواره های دی‌ان‌ای در نمونه های تومور را بررسی می کند. افراد دارای نتایج آزمایش بی ثباتی ریزماهواره ای بالا احتمالا به سندرم لینچ مبتلا هستند.
پیشگیری

سندرمی که با سرطان پیوند خورده است!

اگرچه روشی برای پیشگیری کامل از سرطان کولورکتال وجود ندارد، افراد می توانند خطر آن را با انجام منظم غربالگری های سرطان کولورکتال کاهش دهند.

به گفته انجمن سرطان آمریکا، تبدیل پولیپ های پیش سرطانی به سرطان کولورکتال می تواند 10 تا 15 سال طول بکشد. غربالگری می تواند به شناسایی زودهنگام این پولیپ ها کمک کرده و پیش از پیشرفت بیشتر اقدامات لازم برای مقابله با آنها انجام شود.

مدیریت برخی عوامل خطرآفرین خاص، مانند رژیم غذایی و فعالیت بدنی، می تواند خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را کاهش دهد.

پژوهش های مختلف چاقی را با برخی انواع سرطان پیوند داده اند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- کولورکتال

- مری

- کیسه صفرا

- معده

- کلیه

- کبد

- پستان

- تخمدان

طی یک بررسی در سال 2019، پژوهشگران یک پیوند مولکولی بالقوه بین چاقی، مقاومت به انسولین، و خطر سرطان کولورکتال یافتند. پژوهشگران به مطالعات متعددی اشاره داشتند که میکروآر‌ان‌ای (microRNA) تغییر یافته در بافت چربی هم در سوژه های حیوانی و هم انسانی را یافته بودند.

میکروآران‌ای نوعی آران‌ای است که در تنظیم بیان ژن ها در دی‌ان‌ای نقش دارد. تغییراتی که میکروآران‌ای را تحت تاثیر قرار می دهند می توانند به رشد سلول های غیرعادی یا سرطانی منجر شوند.

پژوهشگران بر این باورند که التهاب خفیف مزمن به واسطه چاقی و مقاومت به انسولین ممکن است مسئول تغییرات میکروآران‌ای باشد. منبع: عصر ایران برچسب ها: سندروم لینج زمانی ، سرطان ، ژن تغییر یافته

منبع: ناطقان

کلیدواژه: سرطان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت nateghan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ناطقان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۹۸۸۸۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رابطه سلامت روده و سلامت مغز

آفتاب‌‌نیوز :

طب سنتی سلامت روده را مادر همه سلامتی‌ها و یبوست را مادر همه بیماری‌ها می‌داند. این گفتار در تمام علوم پزشکی دنیا تایید شده است و درحال حاضر علم پزشکی تمام تلاش خود را برای سلامت روده انجام می‌دهد.

بر اساس تحقیقات صورت گرفته در دانشکده پزشکی هاروارد، شواهد مستدلی وجود دارد که سلامت روده با سلامت مغز مرتبط است لذا در کنار مصرف مواد غذایی و مکمل‌ها، مدیتیشن نیز برای بیماران تجویز می‌شود و در کنار تلاش برای بهبود تغذیه، تلاش برای آرامش خاطر بیمار نیز صورت می‌گیرد.

تحقیقات نشان می‌دهد، یک بدن سالم بطور کلی تقریبا۵۰۰ میلیون نورون در روده و ۱۰۰ میلیارد نورون در مغز دارد. چنانچه نورون در هر یک بالا یا پایین شود، در دیگری نیز این تغییر صورت می‌گیرد. این تغییر بخوبی ارتباط بین روده سالم و مغز سالم را اثبات می‌کند. با این حال کمتر کسی متوجه می‌شود که این یک رابطه دو طرفه است. همانطور که سلامت روده شما می‌تواند بر مغز شما تأثیر بگذارد، فعالیت مغز شما نیز می‌تواند تأثیرات مثبتی بر میکروبیوم روده شما داشته باشد.

جاده مواصلاتی روده و مغز اساساً به سیگنال‌های بیوشیمیایی اشاره دارد که بین نورون‌های دستگاه گوارش و سیستم عصبی مرکزی انجام می‌شود. این خیابان دو طرفه شامل سیستم عصبی مرکزی، سیستم عصبی روده و میکروبیوتای روده است که به عنوان یک شبکه پیچیده از فعل و انفعالات عمل می‌کند و فرآیندهای گوارشی، خلق و خو و سلامت کلی بدن را تنظیم می‌کند.

میکروبیوم روده انسان، متشکل از تریلیون ها میکروارگانیسم، سنگ بنای سلامت جسمی و روانی هر فرد است. این میکروارگانیسم‌ها انتقال دهنده‌های عصبی و ترکیبات عصبی فعال مانند سروتونین و گاما آمینوبوتیریک اسید تولید می‌کنند که به حمایت از خلق و خو و عملکرد شناختی ما کمک می‌کند.

مکانیسم‌های موجود در روده شامل فعال شدن سیستم ایمنی، تغییرات در ساختار روده و التهاب ناشی از آن است که می‌تواند بر ساختار و عملکرد مغز تأثیر بگذارد و در نهایت بر رفتار و احساسات ما تأثیر بگذارد. به طور خلاصه، روده واقعاً مغز دوم بدن است.

اثرات مدیتیشن بر سلامت روده

تمرین‌های مدیتیشن، از مدیتیشن ذهن‌آگاهی گرفته تا تمرین‌های تنفس عمیق، عمدتا باعث ایجاد حالت آرامش و توجه متمرکز می‌شوند. در حالی که اشکال مراقبه برای هزاران سال در بسیاری از فرهنگ‌های شرقی وجود داشته است، این شیوه‌ها در فرهنگ‌های غربی نیز تأثیر فزاینده‌ای به دست آورده است.

فراتر از مزایای معنوی توصیف شده، این اعمال می‌تواند منجر به تغییرات فیزیولوژیکی مانند کاهش ضربان قلب و کاهش فشار خون شود و در نتیجه کاهش استرس و بهزیستی کلی شود.

استرس یک تشدید کننده شناخته شده اختلال عملکرد روده است که بر حرکت روده و عملکرد میکروبیوم‌ها تأثیر می‌گذارد. مدیتیشن، از طریق اثرات کاهش استرس خود، می‌تواند با تعدیل این تغییرات مرتبط با استرس، بر سلامت روده تأثیر مثبت بگذارد. به بازگرداندن تعادل باکتری‌های روده، بهبود عملکرد روده و کاهش التهاب کمک کند.

تحقیقات نوظهور بر تأثیر مثبت تمرین منظم مدیتیشن بر سلامت روده تاکید دارد به طوری که تمرین ۸ روزه مراقبه بر میکروبیوم و سلامت کلی ۶۴ شرکت کننده در این پژوهش انجام داد،چربی‌های مختلف خون و نحوه هضم آنها و تأثیرات آنها بر سلامت جسمی و روانی از طریق تجزیه و تحلیل طیف‌سنجی جرمی با وضوح بالا صورت گرفت.

سخن پایانی

مشکلات روحی و روانی مزمن می‌تواند بر عملکرد دستگاه گوارش و محور وسیع‌تر مغز و روده آسیب وارد کند. این امر می‌تواند منجر به تغییر در حرکت روده، افزایش نفوذپذیری روده  و تغییرات در میکروبیوتای روده شود بنابراین ارتباط بین سلامت مغز و سلامت روده و اختلالات گوارشی به‌خوبی ثابت شده است.

در نتیجه، رابطه پیچیده بین ذهن و روده به آرامی در حال آشکار شدن است. مدیتیشن، از طریق خواص کاهش استرس و اضطراب و آرامشبخشی خود، می تواند بر میکروبیوم روده تأثیر مثبت گذاشته و آن را به یک ابزار امیدوارکننده، درمانی و پیشگیرانه برای مدیریت سلامت روده، همراه با طیف وسیعی از علائم دیگر تبدیل کند.

منبع: خبرگزاری ایرنا